 
Την επόμενη χρονιά
είναι οι εξετάσεις μου. Αν περάσω θα μου δώσουν
ένα σύζυγο. Δεν θα έχω κανένα λόγο για το ποιος
μπορεί να είναι.
Μακάρι να ήταν ο Πύραμος.
Τον είδα για πρώτη φορά όταν τρέχαμε. Είναι ψηλός
και όμορφος και έχει τόσο γλυκό χαμόγελο. Μάζευε
σταφύλια από τα κλήματα στο αμπέλι του αφέντη
του.
Αρχίσαμε να συναντιόμαστε
κρυφά, μερικές φορές στον πορτοκαλεώνα πίσω από
το σχολείο, κι άλλοτε κοντά στις συκιές. Νομίζω
ότι είμαστε ερωτευμένοι.
Δεν θα διαλέξουν τον Πύραμο
για άντρα μου. Μια Σπαρτιάτισσα δεν μπορεί να
παντρευτεί έναν είλωτα! |