Αυτό το σάιτ χρησιμοποιεί Κώδικα Καταγραφής (ΚωK ή cookies)  κυρίως για προβολή διαφημίσεων της Google  - Μάθετε περισσότερα...

Επιμέλεια ιστοχώρου Διον.Κ.Παρούτσας

 

Επιμέλεια Ιστοχώρου Διον.Κ.Παρούτσας

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Προσαρμοσμένη αναζήτηση
 
   
   

 

 

 

 

 

 
   
   

Περιεχόμενα Ιστοσελίδας

Περιεχόμενα Ιστοχώρου

 Καθημερινή Διδακτική Πρακτική

 Η λειτουργία του Μονοθέσιου Σχολείου

 Η διδακτική των μαθημάτων στα ολιγοθέσια σχολεία

Κατανομή του χρόνου στα ολιγοθέσια και μονοθέσια σχολεία

Προγραμματισμός ευέλικτης ζώνης και ένταξη στο πρόγραμμα

Η διατήρηση της Πειθαρχίας στην τάξη

 Αυτόνομες Ενότητες

 Επιστημονικά   Θέματα

Διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας

Διδακτική της Γλώσσας

Πειράματα και διευκρινήσεις στα Φυσικά

Διδακτική της Ιστορίας

 Οδηγίες για τη διδασκαλία της έκθεσης

Οδηγός για τη σύνταξη ενός βασικού δοκιμίου

Διδακτική των Φυσικών Επιστημών

Κοινωνιολογία της Εκπαίδευσης

Γίνετε ποιητές: Στοιχεία στιχουργικής

Συγκριτική Παιδαγωγική

Μια έρευνα πάνω στη γνωστική ανάπτυξη

Ψυχολογία

Ειδική Αγωγή

Στασιμότητα και απόρριψη του μαθητή στο Δημοτικό Σχολείο

Αναζήτηση πληροφοριών στον παγκόσμιο ιστό

Επιθετικότητα στο σχολείο

Ύλη για Διδασκαλεία & Εξετάσεις

Εξεταστέα Ύλη  για τα Διδασκαλεία

Σημειώσεις Διδακτικής

Σημειώσεις Ψυχολογίας

Σημειώσεις Λογοτεχνίας

Οργάνωση και Διοίκηση της Εκπαίδευσης

Τι σημαίνει διαχείριση της Αλλαγής

Η ψυχολογία των κινήτρων

Ευέλικτη Ζώνη

Θεωρητικό Υπόβαθρο

Project Φωτογραφία

Τα προαιρετικά προγράμματα γενικά

Σχέδιο Εργασίας: Ο μήνας Ιανουάριος

Σχέδιο Εργασίας: "ΑΓΓΕΙΑ: Από το χτες στο σήμερα"  

Η Ευέλικτη Ζώνη στο Νηπιαγωγείο

 

Η ψυχολογία των κινήτρων

 

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΚΙΝΗΤΡΩΝ

Η ψυχολογία κινήτρων ασχολείται  με τις δυνάμεις που ενεργοποιούν και καθοδηγούν τη συμπεριφορά. Έχει ως στόχο της να περιγράψει:

Πρώτο, ποια και πόσα κίνητρα υπάρχουν. Ποιες είναι, δηλαδή, οι δυνάμεις που συνυπάρχουν με τη γνωστική διαδικασία και προσδιορίζουν την κατεύθυνσή της, δηλαδή τους επιδιωκόμενους στόχους, αλλά και την ένταση και τη διάρκεια της προσπάθειας για την επίτευξη του στόχου. Για παράδειγμα, είναι δυνατό να ξεκινήσουμε τις ενέργειες για την επίτευξη συγκεκριμένου σκοπού και στη συνέχεια να εγκαταλείψουμε τη σχετική δράση. Αντιστοίχως, μπορεί να διακοπεί μια δράση για κάποιο λόγο και παρά τη διακοπή να επανέλθουμε σε αυτήν μετά από καιρό. Η ύπαρξη στόχου είναι ένα πράγμα, η ένταση της σχετικής επιθυμίας είναι άλλο. Η επιθυμία είναι δυνατό να αυξομοιώνεται και να διαρκεί περισσότερο ή λιγότερο χρονικό διάστημα. Ένα άλλο σχετικό ερώτημα είναι αν κάθε συμπεριφορά προϋποθέτει κάποιο κίνητρο και αν συγκεκριμένες  συμπεριφορές συνδέονται με ορισμένο κίνητρο μόνον.

Δεύτερο, πώς αναγνωρίζονται τα διάφορα κίνητρα και πώς μπορούμε να μετρήσουμε την έντασή τους. Το ερώτημα αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, διότι  συχνά κάνουμε το σφάλμα να ταυτίζουμε το κίνητρο με τη συμπεριφορά που  απορρέει από αυτό. Για παράδειγμα, κοιτάζει κάποιος έξω  από το παράθυρο και εμείς λέμε ότι το κάνει αυτό «από περιέργεια» πώς όμως είμαστε σίγουροι ότι το άτομο αυτό είναι πραγματικά «περίεργο»και αυτός  είναι ο λόγος  που προκάλεσε τη συγκεκριμένη συμπεριφορά; Συχνά το επιχείρημα είναι κυκλικό, δηλαδή κοιτάζει από το παράθυρο γιατί είναι περίεργος και είναι περίεργος γιατί κοιτάζει από το παράθυρο. Στην πραγματικότητα, αυτό που χρειάζεται είναι να υπάρχει ένα ανεξάρτητο μέσο μέτρησης της περιέργειας, το οποίο να μπορεί να διαφοροποιεί τους ανθρώπους ανάλογα με αυτό το χαρακτηριστικό. Στη συνέχεια να ελεγχθεί αν τα άτομα που διαθέτουν αυτό το χαρακτηριστικό επιδεικνύουν αυτή τη συμπεριφορά, το κοίταγμα έξω από το παράθυρο, περισσότερο από ό,τι τα άτομα που δε διαθέτουν αυτό το χαρακτηριστικό. Με τον τρόπο αυτό αποσυνδέεται η συμπεριφορά από την αιτία που υποτίθεται ότι την προκάλεσε.

Τρίτο , αν οι άνθρωποι διαφέρουν στα κίνητρά τους, αν υπάρχουν δηλαδή ατομικές διαφορές και πού οφείλονται αυτές. Το ερώτημα αυτό έχει να κάνει με την καθολικότητα των κινήτρων, αν δηλαδή υπάρχουν δε όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από προσωπικούς, ιστορικούς και πολιτισμικούς παράγοντες. Το περιβάλλον από μόνο του δεν αρκεί να οδηγήσει σε σκόπιμη δράση. Αλληλεπιδρά με το άτομο, τις προδιαθέσεις του για αξίες, τις ικανότητές του καθώς και τα πρόσφορα μέσα τα οποία προσδιορίζουν την πιθανότητα επίτευξης του σκοπού του. Το κίνητρο δεν είναι τίποτε άλλο από έναν προσανατολισμό προς ένα συγκεκριμένο στόχο, σε μια συγκεκριμένη στιγμή, σε ένα συγκεκριμένο άτομο.

Τέταρτο, ποιος είναι ο μηχανισμός μέσα από τον οποίο διαμορφώνονται τα κίνητρα και μέσα από τον οποίο επηρεάζουν την τελική συμπεριφορά. Αυτό σημαίνει ότι η έρευνα ενδιαφέρεται να κατανοήσει ποιες είναι οι πηγές των κινητήριων δυνάμεων, πώς διαμορφώνονται οι στόχοι και οι επιθυμίες των ατόμων , και πώς αυτές συνδέονται με ορισμένη δράση και όχι άλλη. Βεβαίως, η οργάνωση της δράσης –δηλαδή ποιες ενέργειες και με ποια σειρά θα χρησιμοποιηθούν για την επίτευξη ενός στόχου- είναι  δικαιοδοσία του γνωστικού πεδίου. Τα κίνητρα όμως είναι αυτά που μέσω της πρόθεσης προσφέρουν το βάρος που απαιτείται για την επιλογή μιας δράσης έναντι άλλων εναλλακτικών, είναι αυτά που διευρύνουν ή περιορίζουν τη δράση, που δίνουν εντολή έναρξης και περαίωσής της., που συντονίζουν και σχηματοποιούν τις γνωστικές και κινητικές λειτουργίες που θα εμπλακούν σε μια δράση. Τα κίνητρα δεν εξηγούν πώς λειτουργεί το γνωστικό σύστημα αλλά για ποιους σκοπούς χρησιμοποιείται με τον τρόπο που χρησιμοποιείται. Η κατανόηση του μηχανισμού των κινήτρων είναι αναγκαία προκειμένου να μπορούν να μετρηθούν οι επιδράσεις τους στη συμπεριφορά και να είναι δυνατή η ακριβής πρόβλεψη για τις επιπτώσεις τους όταν είναι παρόντα.

Πέμπτο, αν τα κίνητρα μπορούν να αλλάξουν και να διδαχτούν νέα. Εφόσον γνωρίζουμε αν τα κίνητρα είναι επίκτητα ή όχι, υπό ποιες συνθήκες εκδηλώνονται και μέσα από ποιο μηχανισμό επηρεάζουν τη συμπεριφορά, τότε μπορούμε να «δημιουργήσουμε» συνθήκες τέτοιες ώστε το άτομο να αποκτήσει τάσεις που δε διαθέτει ή να μεταβάλει τάσεις που διαθέτει.

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι τα κίνητρα είναι μια σφαιρική έννοια, η οποία αγκαλιάζει μια ποικιλία διεργασιών και αποτελεσμάτων, το κοινό στοιχείο των οποίων είναι ότι προσφέρουν το αναγκαίο ενεργειακό δυναμικό, την τάση η οποία είναι απαραίτητη προκειμένου να κατευθυνθεί η συμπεριφορά προς συγκεκριμένα προσδοκώμενα αποτελέσματα.

Όταν το κίνητρο θεωρείται ότι συμπεριλαμβάνει στόχους δράσης, οι οποίοι απορρέουν από διαρκείς και σχετικά σταθερές προδιαθέσεις αξιών, τότε αναφερόμαστε σε «υψηλότερα κίνητρα», δηλαδή σε κίνητρα που δεν έχουν να κάνουν με τις βιολογικές και φυσιολογικές ανάγκες του οργανισμού. Οι προδιαθέσεις προς ορισμένες αξίες δε θεωρούνται εγγενείς αλλά προϊόντα κοινωνικοποίησης του ατόμου κατά την ανάπτυξή του. Πρέπει, επίσης, να διευκρινιστεί ότι το κάθε κίνητρο  δε συνδέεται με έναν μόνο στόχο αλλά με ένα σύνολο σχετικών μεταξύ τους στόχων, οι οποίοι μοιράζονται την ίδια αξία. Π.χ. αν κάποιος επιδιώκει την τελειότητα στις ενέργειές του, τότε μπορεί να το επιδιώκει αυτό στα πλαίσια της καθημερινής του ζωής (τέλει τακτοποίηση του σπιτιού), στο επάγγελμά του (τέλεια αποτελέσματα) ή σε άλλες δραστηριότητες (τέλειες επιδόσεις σε ένα χόμπι του). Επίσης το κίνητρο συνδέεται και μπορεί να ενεργοποιήσει μια σειρά ενεργειών που μπορούν να οδηγήσουν στον επιδιωκόμενο στόχο. Η επιλογή της συγκεκριμένης κάθε φορά ενέργειας ή δράσης είναι συνάρτηση προσωπικών και περιστασιακών παραγόντων, η συνεκτίμηση των οποίων θα προσδιορίσει την τελική επιλογή.

   
           
     
 

Επισκέψεις μέχρι 1-1-2004: 12.500 Επισκέψεις από 1-1-2004: